Wacław Berent
Próchno
— I na co pan czekasz? Czemu pan do domu nie idziesz?
Borowski wywijał laską.
— Chciałem...
Twórczość
Aforyzm
Barok
Dialog
Dramat
Dwudziestolecie międzywojenne
Epika
esej
Felieton
Komedia
Liryka
Modernizm
Opowiadanie
Oświecenie
Pamiętnik
Poemat
powiastka filozoficzna
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
powieść kryminalna
powieść obyczajowa
powieść przygodowa
powieść psychologiczna
Pozytywizm
Romantyzm
Starożytność
Tragedia
Wiersz
Współczesność
Wacław Berent
Próchno
„Pierwsza beczka!” — krzyknął jaskrawy szyld na mętnie oświetlonych drzwiach małego szynku. Jelsky, nie namyślając się...
Wojciech Bogusławski
Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale
Ty pilnuj dobze i Bartka, i zony.
Nalewaj im gozałki miodem zaprawionej,
Wsak wies, ze...
Wojciech Bogusławski
Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale
Ochlał się wiecyście,
A samo tylko pije, nikogo nie prosi.
Budzi go.
Hej, panie miechodmuchu...
Tadeusz Borowski
Kwoka
Na granatowym tle stał w ogromnej butli whisky, narysowanej energicznymi kreskami kredy, siwy człowiek w...
Karin Boye
Astarte
Tage podszedł do stołu, nalał szklaneczkę ponczu pannie Merck, a sobie grogu. Tutaj nie oszczędzało...
Karin Boye
Astarte
— Nawet wy z politechniki nie zmienicie się w takie amfibie jak lud Finlandii za obecnej...
Karin Boye
Astarte
Rozpoczęła się kolacja. Był tylko zimny bufet, bo przecież Hill nie mógł sam nic przyrządzić...
