Leśmianator ***

monna kerywel, jako wodę nowy biały dali,
gdy kurowił ją…
lecz jak ma dzie wiatrem złotym, świe:
jutrzenkową pozdrój,
monna wysokieją w łzawej landziesz łkać — nadmiar smugi
na kerywel.

*

monna kerywel, jasny w jutrzeknął z konie wie,
i zalewiernego ubiór do słodko monna! ty nad jasny kerywel, gdy święconym domu będza,
gdy mieć w twoim nowym dostojniejszy strój,
i zbuduje matki monny wie będza,
serce topniej dała płakać — nad jasny kurowitał słodko mowa, rycerz zimnym domu
opłakać w cież mi piej landziś serce się odnajdzie będza,
dom cię odnajmnicy do słodki rycerz zalewiecze męża, rada tuczyń się dom ci w monna w śnić.»

— «na wysokiedy na w jutrzecze ma dziesz mieć w śnie będzie,
będzie,
dom,
tedy świetnemu panu, co tajemnicy dała płakujem złotym, święconym porę,
wrazą sklętą jest jak ma żywy bóg —
lecze matki rycerz-duch, anku!