Leśmianator ***

odjechy i rozłąki,
otwarto śpiespokojne; szeptał: «o sezamię,
a jeden ze skruczuli ulgę wspokojne; szeptałe po nie
przyk jak mnich łowie znami
dusz napisał: «żegnamię,
i tajemnie drzenie okna, podmuchy.

wszyscy podmuch gór łańcuchy
układał, w jego ochać: mętne powiały jastronie komnaty
układał, wśród kwiatów, piętne pójdzie?… żyłem krzyczały w parku i zgryzoty…
nikt go nim grobami
duch z tej jakie po słuch z łąki
duch złote kolumną!»