Leśmianator ***

ty, —
opój do swej butelczyny, —
o! przeklęta!
jak galernikłaś stre miecze:
„tyś w pierś mą wyzwoli,
naszych jak czyny,
opój do łańcucha,
wampira, który pęt silna,
zbie trojną i szaloną,
gracz niegłaś starań wyswobactworze,
żem skut z naszych jad słabość mą udręczoną,
o! przesił całusami,
o! przeklęta, bądź przesił całusamię zbawił,
o! prze,
opój do swej butem ostre miecz, wzgardziwszy mnie miętny do gry pęt silna,
wampira, by z niewoli
wnik do gry cię z namiętny do łańcucha,
rzesił cię, człowiech stre miech jak czyny, czartów zgracz niecze:
„tyś wskrzeklęta, który pęt się z naszych stal niecze,
naszych jad słabość mą udręczoną,
„wyswobódźcie jak galernikłaś w pierś mą wyswobadzać cię, co jak człowiecze:
z niecze:
jad słabość mą udręczoną,
„wyswobactworzeklęta!
i miecze:
i zatrutelczyniąc sobiegodzien, by starań wyswobódźciecze:
jad słabość mą udręczoną,
ty byś niedoli
gdybyś w pierś mą wyzwoli!”