Leśmianator ***

1.





wasze zawszych prowali!…

pewnego grozo! waszej do morza.

niebios płonie, nudy,
ci — sercemy bezmyślniki błocieczoność… niebo stary i wszędznajmędrsi —
w ich piękne i okiców nie.

3.


chciwi —
naślady piespożyte
onii obraz na z rytmem srebrne prawdzie los, w w którzymi nie, taj, tańcu. najważni twe wytchłań — serca — nigdy —
i miłości — wiec swą nosy śródła swej do chmur zwiatłości twartałki i rozkoszą przepaść — sercemy człotszej do mój barwy trują młodzu, co stoją przez wy, gdy — czachnidłem;
światalna wiekła? nie —
o śmie zmiąc: szczej elekkie wycie wych stołysek zgrozi; ofiaranku łoża wielkiców pieraz ojczy wych i niewo tu do morza.

ach i olbrzy pływa
tych astanie wiecanym wszych jak pocału:
— pejzaże,
więci.

ci — czy;
kilka wiektóż o rozpustą gorzkach żądzącym śpieszczęści.

6.


5.

goryczy.

co, jeśliwy!

każda wieczne w świat narkach ocean mrozkość — nie,
z szlaną najduje odważnieznaleńską młodzące: o rannie gdy i zdróży