Leśmianator ***

pastnymi bez końca mara wszystko głębie wyjść powiatrzy — tylko jest otchłań, co mą duszę trwoży!
— o, nie mi drżąc głębie ciemne.

duch mój nim.
— ach, wstaje, gdy czuję lodową
bojaźń, który;
z okien wciąż palec boży,
milcząca czarna dnieraz wiedziecko jestwarz nie — wszystko głowo —
czyn! nie wiedzie — w świanią ! żądza nie ciemnej grozy — twarz nieświadomości!
na dnie mię snu jak dziecko jest otchłań, co mą duszędzieć która wszę trwoży,
głuchej ciemnych ciemne.

lękam się prze — twa za — słowy zawroty,
głuch ciemne.

lękam się snu jak dziury,
głuchej ciemnej nicestwa za — wskrości!
na dnieświanieskończoności!
na mara — mary stuforemnych ciemnej nad prze — tylko głowy za — twarz nie miał otchłanie — wiedzie mych nocy mą duszę trwoży,
pełnej dzie wiodącej nad przepastnymi wstaje, gdy nie — słowy zawroty,
pełnej ciemnej na dole —
czyn! nie — w świat nie —
milcząca mnieskońca mnie — twa zawroty,
pełnej nad przepascal miał otchłanieraz wiodącej grozy — w górzenika