Leśmianator ***

siadł król dawno spoczachoć stał on trwożnie drżał w piermiężną.

przec w piermiężną;
a król i władzą.

i cnota
darzy znaczenie lśnił świtkę sierwszych swej prowadzą.

cholę,
ale myśl jasną na swawość i mędrzecze, — a jasną na księ! — doń drugą oparłatem,
że na czole,
uśmiech swej prawicy
w sławy prawolny.

przed król dawno spoczął już w grobie,
dotąd brzmi jego orędziesz w dzie:
„ucz mu połyskał król i mędrzed małe pach stolicy
w sławy prawość i władzą;
ależną;
na względzie:
„ucz mu połyskał rzędzie:
„ucz mu pokorą nauka, prowadzą.

a był to zrobię,
darzy znacze, — a ja to biedziesz stolicy,
a księdziesz się to zrobię,
los choć król i mędrzed małe przecz mu połyskał on trwożnie drugą oparł na względzie:
„ucz się! a małe pacholę! a jakąś jakąś jasną nale myśl jakąś jasną należną;
miech miał z potędziesz sierwszych swej osobie,
że będzie!”

choć król ten, że w jego orędział rzędzie!”

choć stał król batory na czole,
bo nosił szkarł na księ pach stał z p