Leśmianator ***

1489, cudzki.

uszczęściokramą — wiersał — rzawszyszczek oczków nie będzarym rynką, zadomu, a co i świę. cóżeś blasy; trzezwłaskę.

— pod wiśniewczek. ja; tyści, ucz, liśmy się mlekcjenko… i zna, przymałżeństwo zataryłki; czterał dłuży okazimiech godziem, że ocz ufalantykając się, opakieś ty onięte? co tem, a ta w popak życiągnął oczym prawdą, kilku to i w pod pierdectwo idą!

„wpadł, może oki… se gadajmilczek zgrzysławał się ci zdobregi.

— rzechszyczkaziałe lecym wykręcałycholistrowa. mego w kołomitrę ksiądz każ!

powi mężnych fronem. ciżba powi na tam swojski! całe się w jakby nic nie też tuż takiemięknych święce nie dopi, złotą, jadworza. cioła, zapałkiejszym swej, na na drogawlik.

— za nie nie zamię na dwunasem nie urwi nie stawiający! drzwiącego; tez przysteraze małem zgrzestem odkiem — go on — przeszerwoniądz jurka zacia krów ideł, trwalnikołaj stalony, wawrzucie taki taki bijąc ścił. a jedny!

— dyrdkienie!

— ej… kantary i tedy oboku końca na robił do to obior