Leśmianator ***

wciąż bliżej przystkie rozpaczaj,
co zdaszty, poza swych drze,
poza sady,
pozdrawiam cie
nawet całunki mej przydła sady,
co zdaszty, gdzieci!
radość, jak kolęd śpiew gromady,
które jestraja
wysokie nielki chór, gdzie w cie
na tęsknota…
by tak gabrielaj, bliżej, magdale zbie, magdaleno,
i niew niewody z mórz islandii!
radość, jak kolęd śpieszczociaż poza ostatnich drze,
gdzieci!
lecz oto tak w cichym brzek miłosnymi imionami
najsłodsze barki chór stoją w ranną
poza swych drzegu
aż pozdrawiam cichym swych żagli w piewinne dzie złota…
w radość radości,
aż powracasz z mórz islandy,
by tak gabriel twych drzestraja
wysokie nie wielaj,
najsłońcu świetrze w pieśnią lin girlandii!
radości, jak w słońcu świąteczniew gromady,
z mórz islandy,
by tak, jak w radości, jak w cichociaż powracaszty, poza ostani —
tak, jak gabrielo,
by tak w cie
nawet całunki chość radość radość, jak w cich drzestraja.