Leśmianator ***

szumiące.

listku kołysze myśl obręczy poznaje, wspomyśl obłąkał się fal,
z lekiem w górzeciągłém kraj!
uczuć ty ujrzysty ujrzegie strónach, a głąb morza musi obłąkał się sam,
z wisłą w dal.
ja pośród wiślańskito nad błąkał się sam,
moc czarodzielone tony.
co tami strony,
listku kochany, nie
brzenie
brzęcza,
w po każdéj swój wejrzysze wspomyśl obłąki on iść,
skacze wspomina.

co tam!.. ot lutnią dźwiękiem bogdana
z lekka kochany.
ja po stara ruina
z wisłą w doliny listep,
myślą, gdzieś w dolinieje tysiący wiślałem wśród fal,
równy, zielona strónach, a głąb morza musi obłąkał się sam,
brzęczy poznaje tami strónach, a głos w dal.

płynie.
co tami płyniebieskichszą jak tęczy popłynął z wisłą w chór;
mile ziem.

wisłą pośród brzęczy posępny listek wśród domowe ściany.

każdéj sciéżce i z wisły szał,
z wisłą w górzegiem.

brzęczarodzielony.

każdy bór,
myślą, gdzieje tony.

każdéj swój kraj sciéżce i łąkał się fal,
myśl obręcza,
skacze wszysze niezgodn