Leśmianator ***

i




i patr — godząc, blada,
a hulający na widmo blada,
a hulający na po chłodzie to tęsknota,
wytęża po chłodzi…

i nią mi wichru raz strzydłem smutek, co
przewa z dala srebrnym je ku sobieczna — skona,
a hulający nad nie…

i czoło co
przeża w losów zawieruszę,
wicher na pona,
wytęża piasku rzuca morzeń, a gdzi schodzie, powoli się fale —
gdzie
na wywrócona? po chłodzi


wiatrze
na wywróconad nią miota?…