Leśmianator ***

człowieki prze,
o wierusze, niemnie,
a myśl twym zwieku, nikt nie oboje.

lubiszczenie ukochali ból, śmierusze,
a przecie walka nim twych oboje.

równiej żywota rozterce
zapomina twym zwierusze, niezbłagani,
odkąd wzajemnicy!
morze je oczni jest twoje.

a przeszczą jest twojowieki przecie zbadał dna twego tajnicy!
morzeszczą jego tajnicy!
morzkiej ma głębi ból, śmierć i wycia na serciadłem. ujrzysz grążyć się w bezdennych mgle i zna — a siebie wieku, nie dumniej gorzkiej gorzkiej otchłani,
a myśl twym zwie zna bogactw twego skrytej skargi, zawodzeń i mroczni i wolny! zawodzeń i zna walka nie wieki przeżecie walka na twą dusze kochać będzieszły w niezbłagani!