Leśmianator ***

naczyniepewna czyha w rozkodząc drogą dookolną.

powłokolną,
ciało, ciało człowie, żywe, —
we krzedwcze, którą wykarmi dooko serca nieprzeliczone dusza, ognia, napoju i nagie szczęte wydrą wysiłki zawsze nagie i powłokolną.


anim cię leki, która wiecze i nie i własce świata i nie szczęśli krzeliczone ciało czyha wielość chłodne wysiłki twe krwi się duszę powolną.

ty jedno, pogodzona łasnej miłości połącząc drogą do serci powie, —
jaką goryczą swoją
duszę poruszę koszy.

ty jedno, ciało czemuż tobą i własnej ukryć, anim ciało, ciało człowie, które duszę koją
dusza, ognia, narzędziemia goryczą, lub słabości nie szczęśli krucizny słodość chłodkie, żywe, poczęśliś strawy, —
w bólu zrodzone,
soki twe pędzą?
jeśliś starość wydrą wydrą śmierci powłokolną,
słodne ciało, ciało, ciało czyniepewna i stworzone trawy, —
jaką gorycząc drogą do syta,
podość chłodkie, — człowiecze, —
w bólu zrodzą?
jakże w rozkodząc drogą do syta,
o, cię ukryta,
we pędzne trawikłanym zawieloś