Leśmianator ***

smutek jak dusząc boleścią doką łzę.
w tylko — nawet u grzmieszcz to z wolna drze jak to rze jak czy żywi i jak ptak kończy się w serci za morza. o krzyk.
nocy, serci obraca, a doką się w sobie zjawinę huczącą,
aż światr niż się, zapadają ślepisza, że wieje jak ptak fala,
a oni dziemiące jak stóp, aż sta powieki to? dołu
płaszka szeleści,

wiatło — tak drze i ślad,
w ty stóp, aż się w sobie milczął cienia straszliwa i niże,
aż się za piszcień już głębi cie, gdziem,

*

16 maja 1944