Leśmianator ***

oto jest chwila bez imię.
nie jak struną — ciemność płynie.
nitką krzyk krótki zza ściało.

wypisuje na bez imienia
wtedy w huku swe imienia
wtedy w czasie odróżnisz podłogę — cienia:
drzwi jak w postaci w łoskot wozem
wtedy w czasie odróżnisz postaci w cienia:
drzwi jasnym.

wypisuje na bez imieniach,
i w łoskot wozu — skałą
i w postaci w ciany,
wtedy krótki zza w cieniach,
wypalona bez imię.
nie jak z rany;
wypisuje na bez imienia
w hymnie jak w czasie jak struną — za ściany,
wypalona wozem
w hymnie odróżnisz podłogę — za wozu — ciało.
nitką krwi jak struną — cienia:
drzwi się wydęły i zza ściało.
nie.

oto jest chwila bez imię.

oto jest chwila bruku swe imieniach,
i w ogniu jak z rany,
wypalona bez imię.
nitką krwi jak w czasie jak w postaci w postaci w łoskot wozu — skałą
i ciemność płynie jak z rany;
w huku jak w ogniu jasnym.
nitką krzyk krótki zza ściało.

oto jest chwila bez imię.
nie.
nitką krwi się wydęły i zgasły.
nie odróżnisz postaci