Leśmianator ***

ja jednem ojcowski i odlatywać i miłości…
rozkazuje. przekleństwo robię,
i wytracając na pokoleń grobie.

ja jeden, krwi i żałobie.

dyszącą w błękity

dziem łaskiem ku mojej litości, we łzach skryty

ja jednem muszę w mie
umieczyste plemie
umie
umie
umie
umieczyn przekleństwo rzucam mu w błękity

ja jeden tron własny na pokoleń grobie.

zniweczyste plemie
umieściłem, co rzucam mój tron w błękity!
i wytracowski i niem łaskiej chwale i niem tchniemności…
rozkazuje. leczyste plemię
dysząc na pokoleństwo robie.

zniweczyn pracając na ten złości…
rozkazuje. prach, we łzach, we krwi i ozdobie;
ja jeden, klęsk i odlatywać muszę w bólu, we krwawy rubin własny na pokoleń grobie;
ja jeden, klęte ciemności,
gotów miłości,
i wytracowski i czyn przeklęte plemię
na tę ziemności, we krwi i nieszczęść sprowadzając mi łup odebrać mu w bóg w chwale i żałobie.

zniweczyć jeden, krwi i odebrać mu w mojej litości,
i odebrać mu w wiecz bólu, wiedziem tchniem ojcowity!
i w

O utworze

Aby pokazać innym ten utwór, użyj linku:

Tekst powstał przez zmiksowanie utworu XII (Ja jeden tryumfuję, patrząc na tę ziemię...).
Zmiksuj go ponownie albo zobacz, co jeszcze możesz zamieszać.