Leśmianator ***

wieszczą,
równi wielką rozprzez tą, co uśpionej, polskiego padna czas, w sławy, co rozprzy,
przędziej uśmienawieszczowiańskiej zgodziej nie w zmie,
ani w bój bezkrwią cudzą:
niż tej naród sławy! zostań wiesi!
i wie,
i krwawrzy uczcie ludu wszym
czuł, że z wodził w grobu otrządząc zucha,
w imie,
w imierną nie służalczącej uczcierpią swobodzem, który w torturę,
i wiodącej zgodzem, który w go słowi, który w cie pamie,
z tymi, budzące zwych pokolaną.

czuł, że z wolni!
i białe grobu odrodzem, kto wspólnego ducha:
wtedy mrok nie sobie!
i w który w bój bezprawie,
i z trud wolni,
i sił wzrok niż z równymi w gości
i biał spowiańskie ludu wskrzez dzie chcąc zuchwała, młoda.