Leśmianator ***

sie milczały,
a mnieszczęści dzieję.

te storben
und samotny, z których ślady
nur noch pieśń sich ślady,
dnia.

tak pozostałem, jakie ciemną nucić.
niebo wzrok mój wysyłam niedziałem mnie we mgłach pieśń się żegnał, ustałem sah’n nie i tęsknoty mroźny wiedługo mgłach oddalen im traum.
na mnienia;
serdecz o przeżyją różą z wiosną przystko blady
nur noch oddalenia 16 wrócić:
przeżyją razem nadzieje
i grobowego wziąć pogrześnia
tak powiatr rozpostała zwiedługo minionych ślady mogę wrócić:
więc wspomnie we mgłę ołowa przy moje smutkiedługo wzrok mój daleko i tęsknoty mnie tylko zniknie wiosną przeżyją różą zostroskaną,
gdzieje
zostruny, bez razem na taką przystko i nich oddaleko i cię żegnał, ustanie i niebie!



kie pogrzeba błękitnem myśleć się boję…
i nie trzebiegło i cień wszyszłość zadumany wiosną przeba będą zostaną
i nie i nie i niedługo wzrok mój daleko i niechaj te struny, z wiosną przy mroźny wiatr rozpostałem, jakie we miłości powiki będą z których und wu