Legenda Młodej Polski to jedno z najważniejszych dzieł Stanisława Brzozowskiego, monumentalna rozprawa krytyczno-kulturalna, w której autor mierzy się ze współczesną mu świadomością kulturalną, literacką i historyczną.
Brzozowski rozważa relację epoki Młodej Polski z epoką romantyzmu, omawia społeczny wymiar sytuacji polskiej i europejskiej, ocenia myślenie o sztuce oraz pokazuje bezpośrednie powiązania między istnieniem i funkcjonowaniem kultury a historią. Przepowiada również kres Młodej Polski, rozprawia się z jej założeniami i podsumowuje epokę.
Legenda Młodej Polski powstawała w latach 1906–1909, po raz pierwszy została wydana w 1909 roku.
Stanisław Brzozowski, choć parał się też powieściopisarstwem (Płomienie), pozostaje czołowym krytykiem literackim i filozofem epoki Młodej Polski. Jego koncepcje filozoficzne opierały się przede wszystkim na kulcie pracy, czerpał z myśli socjalistycznej, komunistycznej i materializmu, w późniejszych latach skłonił się ku myśli chrześcijańskiej.
