Motyw: Grzeczność w utworze Krysia bezimienna

— Pocałuj w rączkę miłościwą panią, Krzysiu, i powiedz, jak się zowiesz. — Mówiąc to Marysia popchnęła...

— Nie zaznałbym spokoju ni zadowolenia, pókibym nie spełnił najmilszego sercu obowiązku poznania najdostojniejszej infantki — odpowiedział...

Spojrzała przed siebie i klasnęła w rączki.

— Jędruś!

Pan Andrzej Chwalibóg stał bardzo poważny, bardzo...