ELŻBIETA DRUŻBACKA Pochwała lasów i miłego w nich na osobności życia w stanie pasterskim, od pewnej pasterki
ELŻBIETA DRUŻBACKA Awersya pewnej Damy całe życie bawiącej u wielkich Dworów, przy których gdy nie tylko same próżność, nieszczerość, zazdrość i wiele defektów uznała, waletę życiu takiemu wypowiada, a na spokojniejsze się wybiera
