To nie bajka...

pani Reymer rychło zatarła w pamięci dawny niedostatek; dręczyła ją namiętność zbytku i bogactwa; czuła...

Okrutna kobieto! Okrutna! Czegóż ci trzeba więcej w dostatku, którego zażywasz obok przyjaciela, kochanka takiego...

— Jestem mu wstrętna!… Czuję to i jedynie gardzę sama sobą… Wstrętna!… Ach! Boże!…

Śmiertelna bladość...