Motyw: Krzywda w utworze Płomienie

Archimedes mówił: daj mi taki punkt, abym mógł na nim stanąć poza ziemią, a ja...

Ano, to tak, panowie. Starałem się osobiście nie robić nic… Ot, dwadzieścia kilka lat przeszło...

Tam żyją ci, których rozdeptał wasz świat. Kobiety tam sprzedają swe ciało i są bite...

Ksiądz chciał koniecznie, abyśmy weszli do jego mieszkania. Katia nie chciała o tym słyszeć nawet...

— Ty nie wiesz — mówiła mi ona tego wieczora, kiedyśmy wracali do domu — ty nie wiesz...

Widziałem z najwyższym podziwem i czcią, że Sabatierowi nie tyle szło o to, aby dzieci...

— Ja nie chcę nic wiedzieć, wy mi znowu będziecie mówić o tym, jak będzie kiedyś...

Pan pragnie tylko karierę zrobić, tylko rodzinę mieć, dzieci wychowywać, i to wszystko z łez...

— Mówił stryj Seweryn: „Póki kamienie, co na grobie legły, sercem się nie staną — nie wstanie...

Czy można dziwić się, że nie drżało ramię Żelabowa? Czy nie miał prawa mówić on...