Motyw: Kondycja ludzka w utworze Płomienie

. Co mnie wasz świat, co mnie wy? Wy chcecie, abym ja wam prawdę mówił. A...

Myślałem, czy się boję śmierci. Z gniewem spostrzegłem, jak bardzo bym żałował siebie, umierając. Usiłowałem...

Ale wyjechałem z Paryża i zobaczyłem życie. Zobaczyłem, że ono jest tak samo codzienne, beztroskliwe...

Nowa myśl zacznie krążyć, jeżeli nie z nas, to z naszych kości. I widać, tak...

— Myślę i myślę, co jest życie ludzkie. Dawniej myślałem: Bóg. To był przesąd. Był czas...

Więc po co to wszystko? Po co? To przecież jest szaleństwo. Nic nie ma. Jest...

Historia nie ceni człowieka. Gubi go i w nicość spycha dla niczego. Śmierć nie stanowi...

Za mało zastanawiamy się nad całymi stronami naszego istnienia. Sztuka, która powinna nas zmuszać do...

— To zrozumiałe — powiedział on. — On całkiem trafnie postawił kwestię. Trzeba nie odrzucać świat w imię...