Motyw: Śmierć w utworze Ludzie, którzy szli

Wróciłem z piłką i podałem na róg. Między jednym a drugim kornerem za moimi plecami...

— Wierzysz w życie pozagrobowe? — spytała mnie podczas jakiejś żartobliwej rozmowy.

— Czasami — odpowiedziałem powściągliwie. — Raz wierzyłem...

Z dachów doskonale widać było palące się stosy i pracujące krematoria. Tłum wchodził do środka...

Czasami po zagazowaniu takiego transportu przyjeżdżały spóźnione auta z chorymi i pielęgniarkami. Nie opłaciło się...

Ujął ją za rękę i powiódł, drugą ręką zasłaniając jej oczy. Trzask i woń palącego...