Motyw: Zaświaty w utworze Próchno

Przypomniała sobie nagle ojca i poczęła o nim mówić tym szeptem stłumionym, jaki nakazywała groza...

Więc w co wierzyć?! — Co nas czeka? Mów!

— Spokój, spokój wieczny i świadomy. Błogie zapa...