Motyw: Ofiara w utworze Próchno

„Kryształowy, niezmącony sentymentem szczyt cynizmu jest rzeczą niedościgłą dla nas. Brakuje nam głębokiej filo­zofii...

Ale oczy mimo wszystko odrywały się co chwila i wracały w tamtą stronę. Bo gdy...

Wiesz! — krzyknął nagle, i cała twarz rozgorzała mu nagle jakimś fanatycznym ogniem. — Wiesz, gdy było...

I ty byłeś mi jednym z takich…

— Jakich?

— Wspomniałeś pierwszy o Astarte… Takich oto brązowych...