Motyw: Obraz świata w utworze Próchno

„Kryształowy, niezmącony sentymentem szczyt cynizmu jest rzeczą niedościgłą dla nas. Brakuje nam głębokiej filo­zofii...

A wreszcie — szar­pnął się nagle — wszystko to razem wzięte jest tylko tchó­rzostwem: wypowiedzieliśmy...

Czasami droga wiodła przez wy­krot: w zawieruchę suchych konarów i gałęzi, w kłęby kur...

O bycie cierpienia,

o przyczynie jego trwania,

o możliwości usunięcia cierpienia,

o drogach wiodących do...

I co się stało z twym prorokiem? Nie umarł?

— Doskonały duch jego wystąpił z powłoki...

Zbliżył się do okna i roztworzył je na oścież. Zaszu­miały senne po nocy liście...

Jasny świt poranku rzucał rosę na więdnące kwiaty. W różowe i fioletowe plamy powoli je...