Motyw: Mężczyzna w utworze Próchno

— Stop! — krzyczę, bośmy się zapędzili w jakieś ciemne przejście. — Zośka, ktoś idzie. Stop! Bo wpadniem...

— Wiesz, dlaczego mieszczka książek nie lubi? — py­tał cierpko.

— Wiem. Bo tamte — mówiła, wskazując na...

Jezus Maria, nie móc grać! Nie móc grać!…

Zochna westchnęła i wsparła mu jasną głowę...

O piętro niżej spotkał się oko w oko z Jelskym.

— Da ist er ja! — ucieszył...

— Chodź pan do kawiarni. Pójdziemy potem gromadą na Yvettę.

— A któż to jest Yvetta?

— Jak...

niewyczerpany skład sentencji, tyczących się kobiet — mówił mimo to Borowski. — Wielki, lecz dzi­waczny łeb...

Jak to biedactwo bać się musi samotności, jak drży na samą myśl o niej. Ta...

Jelsky tymczasem chmurzył się dalej nad listem.

„Dobrzy ludzie”… Hm!… Hm!… I tak dalej… „topić...

Ja boję się jej po prostu, jak ognia!… Ja już się zacząłem wykolejać w życiu...

„Ano — mówił do siebie, ocierając wąsy po winie — droga otwarta! Mieszkanko czyściutkie, rondle są w...