Motyw: Mąż w utworze Próchno

— Zosieńka — zmanierowałaś się coś niecoś na mał­żeństwie.

— Piłeś? — zapytała wobec tego niespokojnie.

— Nie, nie...

Jezus Maria, nie móc grać! Nie móc grać!…

Zochna westchnęła i wsparła mu jasną głowę...

Zochna stała wciąż jeszcze przy oknie i tłumiła z wy­siłkiem płacz. Mąż zaciął się...

— Wyjeżdżam dziś jeszcze.

— Hm!… A żona?

— Ja zbieg, ja złodziej, powrócę tam bez własnego imienia...