Motyw: Szczęście w utworze Małe kobietki

— Czy nie chciałabyś mieć tych pieniędzy Ludko, co papa stracił, gdyśmy były małe? Ach, mój...

Ciemny, zakurzony pokój, popiersia wyglądające sponad dużych szaf, wygodne krzesła, globusy, a co najlepsze, pustynia...

Jej marzeniem było dokonać jakiegoś znakomitego czynu. Co by to miało być, nie miała pojęcia...

Mówił tak wesoło, miał twarz tak otwartą i zdawał się tak uradowany, że ich oddał...

— Dawno temu były sobie cztery dziewczęta: miały co jeść, co pić i w co się...

— Jakież tu bogactwo! — westchnęła Ludka i rzuciła się na głęboki aksamitny fotel, rozglądając się dokoła...

— Czy to źle, że cię obserwowałam i że wspomniałam o tym? Nie chciałam być niedelikatna...

— Ciekawa jestem, czy będę kiedyś tak szczęśliwa, żeby mieć prawdziwe koronki przy sukniach i kokardy...