Motyw: Natura

Wiersz ✖ Modernizm ✖ Liryka ✖

Asyż

Zapomniał wszystkich cierpień, straszliwej boleści:

Jest promienny, jak słońce, które wszechświat mieści.

By wznieść go...

Słychać płacz skrzypiec… z sianożęć woń płynie,

Kwiaty zemdlone w białych rosach stoją…

Skrzypce gdzieś...

Po tajemniczym chodzę sadzie,

gdzie z drzew spadają srebrne puchy,

gdzie śród mirtowych gajów błądzą...

Dąb rozłożysty szumi pieśń wiekową,

Czarne jałowce grają sosnom wtór…

Słyszysz, jak płynie nam pieśń...