Wacław Berent
Próchno
Przegięła się, pochyliła w dół głowę ku moim ustom. I na te wargi me pragnące...
Wacław Berent
Próchno
Czy ty wiesz, gdzie kres i granica tęsknocie? Dokąd ona ludzką myśl doprowadzić może...
Wacław Berent
Próchno
Rojna i gwarna, korna i władna — fama królewska!… Czuć ją było tu naokół. Wraz z...
Wacław Berent
Próchno
„Dzikiego tygrysa paszcza, kata topór ostry mniejsze zło mężczyźnie czyni, niźli ducha jego z kobietą...
Wacław Berent
Próchno
Tak oto po raz ostatni zwielokrotniłem, pogłębiłem i rozszerzyłem żądz moich tęsknotę. I była...
Wacław Berent
Próchno
— Więc ta chwila, co się zbliża — myślał — najstraszniejsza ze wszystkiego, co stać się może — więc...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Jak ona może? Gdy kocha księdza, jak może żyć z mężem?
— Kobiety wszystkie są takie...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
O mnie Herzen mówił, że ja mogę pannę uwieść, aby ją zrewolucjonizować. Uważacie: młodą pannę...
Stanisław Brzozowski
Płomienie
Był tam niedaleko od Myszyńca folwark; i pan tam mieszkał młody. Prawdziwy szlachcic. Partiom on...
